حفظ هویت و خاطرهی جمعی با کمک باززنده سازی بافت تاریخی نمونه ی موردی: بندر تاریخی کنگ

اساسی ترین لایه و زیرساخت یک جامعه، فرهنگ می باشد و از مهمترین مولفه های هویت بخش آن جامعه، معماری و شهرسازی می باشد. از آنجایی که گروه های انسانی از عوالم طبیعی پیرامون خود متاثر می شوند، تمدن یک ناحیه نمایانگر ساختار هویت جمعی بوده و در بافت های تاریخی و عناصر معماری شاخص، نمود کالبدی می یابد. برای حفظ و احیاء بافت های تاریخی، طرح و برنامه ی متکی بر جنبه های اجتماعی و فرهنگی درون محله ای اهمیت دارد. بندر تاریخی کنگ به عنوان یکی از شهرهای ساحلی ایران و همانند شهر یزد، هویت تاریخی و بافت سنتی طود را حفظ نموده و در آستانه ی ثبت جهانی قراره گرفته است؛ سوال مهم مقاله این است که چگونه می توان با باززنده سازی بافت تاریخی این شهر، هویت و خاطرات جمعی را به عنوان ظرفیت حیات بخشی به شهر پدیدار نمود این مقاله با گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و با روش توصیفی - تحلیلی نشان می دهد جهت باززنده سازی بافت تاریخی ضرورت دارد ارتقاء هویت محله ای در کنار ارتقاء منزلت اجتماعی، موجب محله ای مملو از حیات و سرزندگی گردد و مواردی چون ساخت اکوکمپ، ایجاد پیاده راه، توجه به بستر اجتماعی فرهنگی اقتصادی و تغییر کاربری خانه های تاریخی واجد ارزش به عناصر فرهنگی با کارکردهای جدید، قرار داده شود. همچنین عناصری که به بافت تاریخی هویت داده و موجب خاطرات جمعی مشترک و تعلق خاطر دیرینه است از بادگیر تا مسجد و میدان های محله ای، جهت ارتقاء کیفیت فضاهای شهری با عناصری چون دریا، نخل و ... در ساخت منظر شهری امروزی در کنار هم جمع گردد.

Keywords:

هویت , خاطرات جمعی , باززنده سازی , بافت تاریخی , بندر کنگ.