بررسی اپیدمیولوژیک 523 مورد اقدام به خودکشی زنان در شهرستان های شاهرود

مطالعات مختلف نشان داده است موارد اقدام به خودکشی در زنان بیشتر از مردان است و پیشینه اقدام به خودکشی اصلی ترین عامل خطر برای مرگ ناشی از خودکشی است کاهش خودکشی یکی از مهم ترین اهداف سازمان جهان بهداشت تا سال 2020 می باشد هدف از مطالعه حاضر تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک موارد اقدام به خودکشی زنان در شهرستان های شاهرود ومیامی در سال های 1395-96 به منظور فراهم آوردن شواهدی برای مداخلات پیشگیرانه می باشد این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی بوده و جامعه مورد مطالعه کلیه موارد اقدام به خودکشی در شهرستان های شاهرود و میامی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های امام حسین(ع) بهار و خاتم الانبا(ع)از اول فروردین 95تا29 اسفند 96 میباشند متوسط جمعیت زنان در این دو شهرستان 127705 نفر بوده است روش آنالیز اطلاعات در این تحقیق آمار توصیفی می باشد موارد اقدام به خودکشی در زنان 237 مورد در سال 95 و 286 مورد در سال 96 و در مجموع 523 مورد در مدت دو سال گزارش شد بیشترین گروه سنی در معرض خطر 24-15 سال 256 نفر 49% و سپس 25 34 سال 162 نفر 31% به دست آمد همچنین بیشترین موارد اقدام به خودکشی در افراد مجرد 340 نفر 65% و در جامعه شهری 445 نفر 85% گزارش شد که به لحاظ شغلی اغلب افراد 226 نفر 43% خانه دار بودند شایع ترین شیوه اقدام به خودکشی مسمومیت بادارو در بیش از 90 درصد موارد گزارش شد در این مطالعه شیوع بالای خودکشی نوجوانان مجردها و خانم های خانه دار گروه های در معرض خطر را به ما نشان داد بنابراین در برنامه ها و مداخلات پیشگیرانه این گروهها باید گروه هدفباشند همچنین نقش ازدواج و اشتغال زایی برای زنان بعنوان اثر حفاظت کننده معرفی شد

Keywords:

اقدام به خودکشی , اپیدمیولوژی , شاهرود