بررسی عوامل فرهنگی و اجتماعی در توسعه روابط آموزشی بین ایران و افغانستان

موقعیت استراتژیک و حساس افغانستان و واقع شدن این کشور در حلقه اتصال مناطق جنوب آسیا با آسیای مرکزی، حضور و فعالیت گروهای تندرو مذهبی مانند داعش، طالبان و بعضا القاعده،افغانستان را به کانون توجها در سطح منطقه تبدیل کرده است. لازمه توسعه و توفیق آموزشی درکشور افغانستان، پویایی و ارتقای سطح کیفی آن، ازطریق برنامهریزی، تدوین و اجرای طرح های متناسب با شرایط درونی و محیطی کشور افغانستان است. امروزه عرصه روابط بین الملل به شدت تحت تاثیر عوامل فرهنگی و هویتی قرار دارد ایران اسلامی میراثدار یکی از کهن ترین فرهنگها و تمدنهای جهان است که خدمات بی شماری به فرهنگ و تمدن جهانی داشته است .توسعه روابط آموزشی بین ایران و افغانستان، سبب می شود که آنها در محیط رقابتی به گونه ای موفق عمل نماید و ضمن اثرپذیری از محیط، برآن اثرگذار نیز باشند وحدت و اخوت و برادری اسلامی و رویکرد تقریبی مهمترین راهبرد برای مقابله با هرگونه تهدید از سوی دشمنان است. لذا بهرهگیری از روشهای جذاب و اقناعی از جمله گفتگوهای دینی، دیپلماسی هیات علمی با بهره گیری از نخبگان دانشگاهی و حتی استفاده از دیپلماسی مرجعیت می تواند گامی موثر برای تاثیرگذاری نرم قلمداد گردد. لذا هرگونه توسعه محصولات فرهنگی در بین دو کشور ایران و افغانستان می تواند در ارتقای ظرفیت ها و فعالیت های فرهنگی در عرصه بین الملل مفید و موثر واقع شود.

Keywords:

عوامل فرهنگی , توسعه آموزشی , افغانستان , ایران