ارتباط رضایت اززندگی و برخی مشخصات فردی در سالمندان ساکن جامعه شهری

سابقه و هدف: سالمندی یک فرایند زیستی است، که برای تمام موجودات روی می دهد. افزایش تعداد سالمندان همراه باچالشی در جهت حفظ و ارتقای رضایت از زندگی می باشد. رضایت از زندگی به عنوان نشانه ای بارز از سازگاری برابعاد مختلف زندگی سالمندان است.. با توجه به اهمیت موضوع رضایت مندی از زندگی در سالمندان این مطالعه باهدف رضایت از زندگی سالمندان ساکن جامعه شهری شرق گیلان انجام شد.مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که بر روی سالمندان ساکن جامعه شهری شرق استان گیلان در سال1395 انجام گرفته است. 160 نفر از سالمندان بالای 60 سال به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از مراکز بهداشتی شهریشرق گیلان انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه رضایت از زندگی (LSI-Z) و اطلاعات دموگرافیک به روش مصاحبه چهره به چهره جمع آوری گردید. حداکثر و حداقل امتیاز کسب شده رضایت از زندگی 26 و صفر می باشد.اعتبار محتویو محاسبه آلفای کرونباخ جهت تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه بکار گرفته شد به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون ANOVA و آزمون T استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره رضایت از زندگی سالمندان ساکن جامعه شهری شرق استان گیلان 6/29±11/81 بود. این تحقیق نشان داد بین میانگین رضایت از زندگی با سن و وضعیت تاهل و سطح تحصیلات و وضعیت اقتصادی ارتباط آماری معنادار وجود دارد (p<0/001). نتیجه گیری: ضرورت دارد تا با اتخاذ برنامه های آموزشی در جامعه و اصلاح سبک زندگی همگام با ارتقای سطح سلامتی، درخصوص حفظ و افزایش رضایت از زندگی سالمندان اقدام گردد.

Keywords:

رضایت از زندگی , سالمندی , سالمند ساکن جامعه