بررسی اثر عملیات مختلف آبخیزداری بر افزایش پوشش گیاهی

با توجه به حاکم بودن شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک در 90 درصد وسعت کشور،مقدار تبخیر سالانه بیش از چند برابر مقدار بارش سالیانه است. این نواحی اغلب مراتع کشور را در بر میگیرند. بهرهبرداری از منابع طبیعی و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک، بدلیل کمبود میزان بارش و فرسایش زیاد و نیز استفاده غیر اصولی از منابع طبیعی, روشها و تکنیکهای مدیریتی خاصی را میطلبد. لذا لزوم استفاده از روشهای بهرهبرداری از مراتع فقیر و مستعد فرسایش به صورت علمی برای استفاده بهینه و بهرهبرداری اقتصادی ضروری است. عرصه مورد مطالعه در ایستگاه تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری منطقه خواجه تبریز انتخاب گردید که در تقسیم بندی اقلیمی منطقه نیمه خشک و سرد بوده و از سازندهای مارنی آسیب پذیر به فرسایش تشکیل شده است، خاکهای منطقه بر اساس سیستم رده بندی امریکایی Calciorthids با رژیمهای رطوبتی و حرارتی اریدیک و مزیک تعیین شدهاند و از نظربافتی لوم رسی سیلتی تا لوم رسی شناسایی گردیدند

Keywords:

مرتع , میکروکچمنت , آگروپیرون النگاتوم , کنتورفارو , اراضی مارنی