مدیریت دانش با توجه به ساختار سازمان و راهبرد نوآوری

مدیریت دانش پشتیبان نوآوری، ایجاد کننده ایده های جدید و بهره برداری از قدرت تفکر سازمان است. عصر حاضر، عصر تحولات و تغییرات شگرف در فناوری هاست. عصری که ساختار فکری آن آکنده از عمق بخشیدن به اطلاعات و توجه به مشارکت نیروی انسانی خلاق و دانش گرا به جای نیروی انسانی عملکردی است. دانش به عنوان منبع اصلی سازمان ها ، به عنوان یک سرمایه مطرح است. انتقال، خلق و بکارگیری دانش باعث خلاقیت درکارکنان می شود. امروزه با پیچیدگی رقابت، نوآوری به عنوان یکی از مزیت های اصلی برای حیات سازمان ها و شرکت ها محسوب می شود. ظهور نوآوری دانش نه تنها سازمان ها را قادر می سازد نسبت به رقبا مزیت رقابتی به دست آورند بلکه ابزار سودمندی را برای ارتقای عملکرد سازمانی ارائه می کند. در واقع مدیران و سیاست گذاران سازمانی دریافته اند که نوآوری موفق نوآوری دانش مدار است. از اینرو مدیریت هوشیار بر آن است تا هرچه بیشتر و بهتر در جهت استفاده از ابزاری به نام دانش برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان، حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نوآوری، جهت حل مسائل خود بر آید؛این امر مستلزم آن است که موسسات با ارج نهادن به مدیریت دانش و متقابلا مدیریت خلاقیت و نوآوری، آنرا به عنوان یک نیاز استراتژیک و ضروری در زمره برنامه های دارای اولویت خود قرار دهند. مطالعه حاضر که به روش مروری-کتابخانه ای انجام شده، درصدد است به تبیین نقش مدیریت دانش با توجه به ساختار سازمان و راهبرد نوآوری ، بپردازد.

Keywords:

مدیریت دانش , نوآوری , ساختار , سازمان