بررسی موسیقی درونی شعر عبد الله بردونی و تناسب آن با معنا

از جمله جلوه های مختلف موسیقی شعر می توان به موسیقی درونی آن اشاره کرد. موسیقی درونی حاصلهماهنگی و ترکیب کلمات و طنین خاص هر حرف در مجاورت با حروف دیگر است. بسیاری از آرایه هاییکه تحت عنوان موسیقی درونی مورد بررسی قرار می گیرد، در حقیقت زیر مجموعه آرایه تکرار است؛آرایه هایی نظیر جناس، واژه آرایی، واج آرایی، رد الصدر علی العجز و رد العجز علی الصدر، همگی بر نوعیتکرار دلالت می کنند.عبدالله صالح بن عبدالله بن حسن الشحف بردونی که در روستای البردون شرق شهر ذمار در کشور یمندر سال 1928 م دیده به جهان گشود، یکی از برجسته ترین شعرای معاصر عرب و نقطه اتصال و پیوند شعرعربی جدید و قدیم محسوب می شود. در شعر بردونی، تکرار به عنوان عنصر اساسی موسیقی درونیبه اشکال مختلف خودنمایی می کند تا آنجا که می توان چنین نتیجه گرفت که تکرار، علاوه بر غنابخشیدن بهموسیقی درونی اشعار او و ایجاد نوعی پیوستگی و انسجام در آنها، اهداف دیگری همچون دلالت بر معنایخاص، تاکید بر یک موضوع ویژه در قصیده و تدوام و استمرار بخشیدن به امری خاص را می تواند تحققبخشد. از آنجاکه موسیقی درونی در اشعار بردونی، یکی از شاخصه های سبکی این شاعر است، سعینگارنده در مقاله پیشرو بر آن است تا با هدف تبیین دلالت های تکرار به عنوان یکی از بارزترین نمودهایموسیقی درونی شعر به تحلیل و بررسی انواع تکرار در جلد اول دیوان بردونی پرداخته و دلالت هایمختلف آن را در شعر او تبیین نماید.

Keywords:

شعر معاصر عربی , بردونی , موسیقی درونی , تکرار