بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانوادگی و خوش بینی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان اندیمشک

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانوادگی و خوش بینی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان اندیمشک می باشد. می توان نوع پژوهش حاضر را یک پژوهش توصیفی همبستگی دانست. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان اندیمشک در سال تحصیلی 98-1397 می باشد؛ که از میان جامعه پژوهش براساس جدول مورگان نمونه ای به تعداد 320 نفر با روش نمونه گیری صتادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید. جهت گردآوری داده ها پژوهش از پرسشنامه خوش بینی تحصیل ( شنن موران و همکاران، 2011) ، پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوی ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریتچی، 1994) و در نظر گرفتن معدل درسی دانش آموزان استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (شامل جدول فراوانی، میانگین و انحراف معیار ) و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون همزمان) تحلیل شدند. نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که بین نمره کل خوش بینی تحصیلی و الگوهای ارتباطی خانواده با پیشرفت تحصیلی در گروه نمونه رابطه ساده و معنادار وجود دارد (p> 0/01). همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که این مدل توان پیش بینی 53/9 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی گروه نمونه را بر مبنای دو ممتغیر خوش بینی تحصیلی و الگوهای ارتباطی خانواده دارا بود (p> 0/01).

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانوادگی , خوش بینی تحصیلی , پیشرفت تحصیلی