طراحی آموزشی خود نظم دهی و بررسی اثر بخشی آن بر میزان علاقه به درس دانش آموزان پسر پایه پنجم دبستان ناحیه 2 یزد

هدف اصلی تحقیق ، بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های خود نظم دهی بر میزان علاقه به درس دانش آموزان پسر پایه پنجم مقطع ابتدایی سال تحصیلی 97 - 1396 ، بود. حجم نمونه 5780 نفراز دانش آموزان پسر پایه پنجم دبستان های ناحیه دو شهر یزد بود. نمونه آماری طبق جدول مورگان با روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای 375 نفر از دانش آموزان بود که بدین منظور تعداد 30 نفر از دانش آموزان که نمره ی پایینی در میزان علاقه به درس داشتند انتخاب شدند. سپس به روش نمونه گیری تصادفی ساده، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند و طی 6جلسه (یک ساعت و نیم) در مدت 1 ماه، گروه آزمایش آموزش دریافت کردند. داده های آماری با استفاده از از پرسشنامه علاقه به درس ( 2008cis ) به صورت میدانی، جمع آوری گردید و با نرم افزار SPSS ، توصیف و تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که آموزش راهبردهای خود نظم دهی باعث افزایش میزان علاقه دانش آموزان به درس شد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش راهبردهای خود نظم دهی بر خرده مقیاس های نظم دهی که شامل: اطمینان به درس، توجه به درس، احساس رضایمتندی از درس و ارتباط اهداف با محتوای درس، درگروه آزمایش تاثیر مثبت داشته است.

Keywords:

خود نظم دهی , علاقه به درس , پایه پنجم ابتدایی