بررسی اثربخشی بازی درمانی هدایتی بر سطح عملکرد ارتباطی – اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم

مقدمه و هدف: اختلالات طیف اتیسم اختلالی است عصب – زیستی که با نقص در عملکردهای ارتباطی و اجتماعی به عنوان بارزترین علامت می باشد در نتیجه این افراد نیازمند مداخلات ویژه ای در این زمینه می باشند، که بازی درمانی هدایتی با تاکید بر بالابردن سطح کیفی عملکردهای ارتباطی – اجتماعی مورد توجه می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است با گروه کنترل که شامل10 نفر از کودکان 5-8 سال با تشخیص اختلالات طیف اتیسم سطح عملکرد 2 که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند می باشد که در دو گروه 5 نفر آزمایش و گواه قرار گرفتند و پروتکل های مداخله ای 8 تا 12 جلسه ای بازی درمانی هدایتی اجرا گردید و از مقیاس های رشد اجتماعی واینلند، پروتکل بازی درمانی هدایتی، ارزیابی حسی هانن تاثیر درمان بررسی گردید و نتایج با تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: مطابق نتایج حاصل با توجه به نمره های پیش آزمون – پس آزمون مشاهده شده، در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد .(P0/005)نتیجه گیری: بازی درمانی هدایتی بر افزایش عملکرد های ارتباطی – اجتماعی درکودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم موثر بوده است .

Keywords:

اختلالات طیف اتیسم , بازی درمانی هدایتی , عملکردهای ارتباطی- اجتماعی