بررسی اپیدمیولوژی خودکشی در شهرستان اسداباد طی سال های 1390-1395

مقدمه: خودکشی یکی از چالش های بهداشت عمومی بوده که فرد، خانواده و حتی جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه اپیدمیولوژی خودکشی به عنوان یکی از مهمترین اقدامات در برنامه ادغام و پیشگیری اولیه از خودکشی در نظام مراقبت های بهداشتی اولیه تعیین شده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیکی خودکشی در شهرستان اسدآباد طی سال های 1395-1390 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک موارد اقدام به خودکشی و خودکشی کامل در بازه زمانی 1395-1390 از فرم های مخصوص خودکشی بایگانی شده در شبکه بهداشتی - درمانی شهرستان اسدآباد استخراج شد. پس از ورود اطلاعات به نرم افزار آماری SPSS 24 ، داده ها با استفاده از آماره های توصیفی، نمودارها و جداول آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: طی سال های 1390-1395، 804 مورد خودکشی در شهرستان اسدآباد صورت گرفته بود که این بیانگر میزان شیوع خودکشی 0/79 درصد در این شهرستان می باشد. همچنین میزان شیوع خودکشی موفق (منجر به مرگ) 0/02 درصد(21 نفر) و ناموفق 0 /77 درصد(783 نفر) بود. زنان(0/93 درصد)، افراد متاهل( 0/77 درصد)، افراد دارای مدرک متوسطه(3/89 درصد)، افراد غیر شاغل( 0/79 درصد) ،افراد ساکن در روستا( 0/68 درصد) و فصل پاییز( 0/24 درصد) بیشترین میزان شیوع خودکشی را به خود اختصاص دادند. مهمترین دلیل اقدام به خودکشی، دعوا و مشاجره های خانوادگی ( 53 / 7) و شایع ترین روش مصرف قرص( 72/ 4) بود. اکثر افراد اقدام کننده به خودکشی در گروه سنی 19-35 سال قرار داشتند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه مهمترین علت خودکشی مشاجرات خانوادگی و رایج ترین شیوه ی خودکشی، استفاده از قرص می باشد؛ می توان با اجرای برنامه های مداخله ای متناسب مانند تاسیس مراکز مشاوره خانواده و آموزش کافی به خانواده ها و گروه های آسیب پذیر ، و همچنین کاهش دسترسی به وسایل خودکشی در جهت کاهش میزان شیوع خودکشی گام برداشت.

Keywords:

اپیدمیولوژی , اقدام به خودکشی , شهرستان اسدآباد