بررسی و تحلیل پراکنش فضایی کانون های جرم خیز (نمونه موردی: شهر مرزی سردشت)

مکان، انسان و زمان سه عنصر اصلی شکل گیری انحرافات اجتماعی است. بنابراین تفاوت در ساختار مکانی، خصوصیات رفتاری و در کنار عامل زمان موجب می شود تا توزیع فضایی، زمانی، نوع و میزان جرایم در سطح شهر یکسان نباشد و در برخی محدوده های شهر کانون هایی شکل می گیرد که دارای تعداد فرصت ها و اهداف مجرمانه بیشتر و به تبع آن تعداد جرائم بسیار بالاتری است که به کانون های جرم خیز شهری شناخته می شوند. از این رو هدف پژوهش بررسی و تحلیل پراکنش فضایی کانون های جرم خیز و چگونگی توزیع فضایی محل سکونت مجرمین در نواحی چهار گانه شهر سردشت می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی است و در آن برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها و فرضیه های پژوهش از نرم افزار spss و آزمون های آماری مرتبط از جمله آزمون آماری خی دو، ضریب همبستگی اسپیرمن، ضریب v کرامر بهره گرفته شده است و برای نمایش پراکنش فضایی جرائم سه گانه شهر سردشت و چگونگی توزیع فضایی مجرمین در نواحی چهارگانه شهر از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که توزیع و پراکنش جرائم در سطح شهر سردشت یکسان نیست و از نواحی به نواحی دیگر متفاوت است به گونه ای که ناحیه 2 با بیشترین جرائم از نواحی آسیب پذیر شهر و ناحیه 1 با کمترین جرم در وضعیت امن و سالمی قرار دارد. طبق بررسی های صورت گرفته 70 درصد جرائم رخ داده در شهر سردشت مربوط به قاچاق مواد مخدر می باشد.

Keywords:

جرم , کانون های جرم خیز , پراکنش فضایی جرائم , سردشت