ارتقاء کیفیت فضایی پارک های شهری به منظور افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان‎ ‎ (نمونه موردی پارک های شهر گرگان)

در سال های اخیر به دلیل رشد شهرنشینی و زندگی مکانیکی افراد با انزواطلبی و کاهش تعاملات اجتماعی روبه رو هستند و پارک ها به عنوان یکی از فضاهای مهم شهری نقش به سزایی در افزایش تعاملات اجتماعی میان افراد را ایفا می کنند. به همین دلیل ضرورت دارد پارک های شهری به گونه ای طراحی شوند تا به نیاز تعاملات اجتماعی میان افراد پاسخ دهند. از این رو پژوهش حاضر به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی افراد به بررسی رابطه کیفیت فضایی با تعاملات اجتماعی شهروندان در پارک های شهری می پردازد. روش انجام پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که برای جمع آوری داده های موردنیاز از روش پیمایشی استفاده شده است. داده ها از طریق 359 پرسشنامه که به صورت کاملا تصادفی از میان مراجعه کنندگان به سه پارک ملت، شهر و چاله باغ در شهر گرگان به دست آمده است و با روش های آماری توصیفی و تحلیل همبستگی پیرسون،‎ ‎و تحلیل رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل ها صورت گرفت. نتایج نشان داد که کیفیت فضایی پارک های شهری بر تعاملات اجتماعی افراد تاثیرگذار است و مولفه های کیفیت فضایی خوانایی، نفوذپذیری، گوناگونی، انعطاف پذیری، سرزندگی و تناسبات بصری با تعاملات اجتماعی ارتباط معناداری دارند و مولفه گوناگونی در سطح بالاتری نسبت به بقیه مولفه ها قرار دارد. در نهایت با توجه به چهار مولفه گوناگونی ،خوانایی،سرزندگی و نفوذپذیری که تاثیر گذاری بیشتری بر تعاملات اجتماعی دارند، به ارائه راه کارها و پیشنهاد هایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی میان شهروندان در پارک های شهری پرداخته شد.

Keywords:

کیفیت , فضاهای شهری , پارک , تعاملات اجتماعی