تحلیل مقایسه ی دقت پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر- تعرق مرجع

تخمین دقیق تبخیر-تعرق مرجع برای مدیریت منابع آب و طراحی سیستم­های آبیاری به­خصوص در نواحی خشک و نیمه خشک ضروری می­باشد. در این تحقیق، عملکرد پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر-تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور از داده­های هواشناسی هفت ایستگاه سینوپتیک واقع در شمال­غرب کشور شامل ارومیه، سلماس، مهاباد، تکاب، تبریز، سراب و مراغه استفاده گردید و مقادیر تبخیر-تعرق مرجع روزانه توسط روش فائو-پنمن-مانتیث (به­عنوان روش استاندارد) برآورد شد. سپس همین مقادیر با استفاده از مدل­های مختلف رابطه والیانتزاس برآورد شد. با استفاده از شاخص­های آماری ضریب تعیین (R2) و جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) برای نتایج دوره های سالانه، فصلی و ماهانه،دقت روش­های به­کار رفته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش والیانتزاس 2(Rs,T,RH,U) دقیق­ترین مدل در تخمین ETo در منطقه مورد مطالعه می­باشد. به­طوری­که متوسط مقادیر شاخص­های آماری R2و RMSE برای روش مذکور به­ترتیب 984/0 و 512/0 میلی متر بر روز برای دوره سالانه حاصل شد. همچنین نتایج حاکی از عملکرد نسبتا ضعیف روش والیانتزاس5 (Rs,T) با متوسط مقادیر شاخص­های عملکرد به ترتیب 891/0 و 228/1 میلی متر بر روز برای شاخص­های فوق بود. در دوره­های فصلی و ماهانه نیز مدل والیانتزاس2 (Rs,T,RH,U) بهترین برآورد  EToرا در ایستگاه­های مورد مطالعه ارائه داد.

Keywords:

تبخیر-تعرق مرجع , روابط والیانتزاس , فائو-پنمن- مانتیث