ارتباط نقشبندیه شبه قاره با نقشبندیه کردستان و پراکندگی آن ها در امپراتوری عثمانی (نیمه نخست سده 19م)
Publish place: Journal of Subcontinent Researches، Vol: 10، Issue: 35
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 563
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSRU-10-35_003
تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1398
Abstract:
هندوستان از زمان خواجه مویدالدین محمد باقی (971 1012 ه.ق) تا بعد از وفات شاه غلامعلی عبدالله دهلوی (1240 ه.ق) مرکز طریقت نقشبندیه محسوب میشد. اغلب شیوخ و خلفای نامآور برای کسب سلوک در محضر مرشد کامل عازم این دیار میشدند. از آن سو، بررسیها نشان میدهد که در کردستان در ابتدای قرن نوزدهم میلادی، طریقت نقشبندیه بر خلاف طریقت قادریه، طریقتی شناخته شده نبود. در نیمه نخست قرن مذکور، مولانا خالد شهرزوری و تعدادی دیگر از کردها عازم هندوستان شدند و مراحل سلوک طریقت نقشبندیه را طی کرده، اجازه ارشاد از مرشد اعظم دریافت نمودند و به موطن خویش بازگشتند. این مقاله با استفاده از روش تحقیق تاریخی با رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی نقش و رابطه مرشد کامل طریقت نقشبندیه مجددیه در هندوستان در شکلگیری این طریقت در کردستان و چگونگی پراکندگی آن در امپراتوری عثمانی میپردازد. نتایج پژوهش نشان میدهد که مولانا خالد توانست با جذب بسیاری از بزرگان طریقت قادریه، تعدادی از علمای دینی، فضلا و دولتمردان عثمانی، طریقت نقشبندیه را به جایگاه رفیعی در کردستان و در قلمرو امپراتوری عثمانی برساند. نقش برجسته مولانا خالد و خلفای او در گسترش سریع شبکه طریقت خویش باعث شد که پس از مرگ شاه غلامعلی عبدالله دهلوی، مرکزیت طریقت نقشبندیه از هندوستان به عثمانی انتقال یابد و شاخه خالدیه در این طریقت شکلگیرد.
Keywords:
Authors
نظام علی دهنوی
استادیار تاریخ دانشگاه پیام نور