مقایسه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و خودکارآمدی در دانشجویان دختر مبتلا و غیر مبتلا به دیسمنوره اولیه در شهر تبریز در سال 1397

زمینه و هدف: دیسمنوره اولیه یکی از شایعترین دردها و بیماری های زنان میباشد که میتواند آثار منفی بر فعالیت های روزانه آنان داشته باشد. بنابراین جهت بهبود سبک زندگی، حفظ و ارتقای سلامت ضروری به نظر می رسد لذا این مطالعه با هدف مقایسه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و خودکارآمدی در دانشجویان دختر مبتلا و غیرمبتلا به دیسمنوره انجام گرفت.روش کار: این مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی با مشارکت 370 نفر از دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه چهار قسمتی: مشخصات دموگرافیک و قاعدگی، مقیاس VAS، پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و خودکارآمدی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 21 )و با آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل، کای دو و ANOVA انجام یافت.نتایج: میانگین سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت به ترتیب در دو گروه دانشجویان مبتلا و غیر مبتلا به دیسمنوره 2/67 و2/77 و میانگین خودکارآمدی به ترتیب 2/88 و2/81 بود . بین دو گروه دانشجویان مبتلا و غیرمبتلا نمره کلی سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت (p=0/03)، ابعاد فعالیت فیزیکی (p=0/02)، مدیریت استرس (p=0/02) و خودشکوفایی (p=0/03) تفاوت آماری معنیداری وجود داشت. اما خودکارآمدی بین دانشجویان مبتلا و غیر مبتلا تفاوت آماری معنی داری نداشت .(p=0/2) نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد، در دختران مبتلا به دیسمنوره نمره کلی سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت پایین تر از دختران غیرمبتلا بود لذا با افزایش آگاهی، آموزش و ارائه راهکارهای مناسب به این دختران در زمینه ارتقای سبک زندگی سالم و به تبع آن بهبود کیفیت زندگی می توان کمک شایانی به این افراد کرد.

Keywords:

دیسمنوره , سبک زندگی , ارتقای سلامت و خودکار آمدی