بررسی عوامل موثر بر بهبود عملکرد دورکاری در دستگاههای اجرایی کشور با رویکرد فصل اول قانون تحول اداری دولت

امروزه با رشد فناوری اطلاعات و افزایش مشاغل مبتنی بر آن به مرور زمان کار فیزیکی به سمت تبدیل شدن به کارهای مجازی حرکت می کند. با توسعه مشاغل مبتنی بر فناوری اطلاعات واژه دورکاری یعنی کار از راه دور بدون نیاز به حضور فیزیکی در سازمان های دولتی ملموس تر می شود. در عصر جدید دورکاری می تواند به عنوان یک عامل توسعه بهره وری در سازمان ها ایفای نقش کند. در این میان عواملی که می تواند موجب رشد و بهبود عملکرد دورکاری شود از اهمیت دوچندانی برخوردار خواهد بود. زیرا این عوامل با تاثیر بر دورکاری می توانند موجبات رشد و تعالی سازمان را فراهم سازند. بر این اساس در این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر بهبود عملکرد دورکاری در سازمان امور مالیاتی و اداره کل اقتصاد و دارایی استان تهران پرداخته شد. در این مطالعه، روش انجام تحقیق پیمایشی بود. جامعه آماری، شامل کارشناسان و مدیران سازمان امور مالیاتی و اداره کل اقتصاد و دارایی استان تهران که به نحوی با دورکاری در ارتباط بودند می باشد تعداد 127 پرسشنامه توسط آنان تکمیل شد. اطلاعات گردآوری شده توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که ابعاد ساختاری، رفتاری و زمینه ای سازمان اثر مثبت و معناداری بر بهبود عملکرد دورکاری در اداره امور اقتصاد و دارایی و سازمان امور مالیاتی استان تهران دارد. بر اساس رتبه بندی که توسط آزمون فریدمن انجام گردید ابعاد ساختاری بیشترین و ابعاد رفتاری کمترین تاثیر مثبت را بر بهبود عملکرد دورکاری داشته است.

Keywords:

ابعاد ساختاری , ابعاد رفتاری , ابعاد زمینه ای , دورکاری , عملکرد دورکاری