اثر آب مغناطیسی بر روی مقاومت و روانی بتن های توانمند

امروزه بتن یکی از مهم ترین و پر مصرف ترین مصنوعات تولیدی بشر است. بهبود مشخصات بتن همواره یکی از مسائل اساسی پیش روی مهندسین سازه بوده و هست.  بهبود مشخصات فیزیکی آب، به عنوان یکی از عناصر اصلی بتن، یکی از راه های بهبود مشخصات بتن است. آب مغناطیسی، به آبی گفته می شود که از درون میدان مغناطیسی عبور کرده و کیفیت فیزیکی آن دچار تغییر شده است. این تحقیق به بررسی تاثیرات استفاده از آب مغناطیس شده با سیملوله حامل جریان، بر مقاومت فشاری و روانی بتن توانمند می پردازد. متغیر های این تحقیق شامل شدت میدان مغناطیسی، میزان میکروسیلیس جایگزین شده با سیمان و نسبت آب به سیمان در طرح اختلاط های متفاوت می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که استفاده از آب مغناطیسی منجر به افزایش روانی بتن تازه به طور متوسط به میزان 36% می گردد. آب مغناطیسی در ترکیب با فوق روان کننده تاثیر مثبت بیشتری نسبت به آب مغناطیسی بر روانی و مقاومت فشاری بتن دارد. نمونه های فاقد میکروسیلیس نسبت به نمونه های دارای میکروسیلیس تاثیر بیشتری از آب مغناطیسی پذیرفته اند. افزایش شدت میدان مغناطیسی منجر به افزایش روانی بتن و مقاومت فشاری 28 و 90 روزه آن می گردد.

Keywords:

آب مغناطیسی , مقاومت فشاری , بتن توانمند , روانی بتن , میکروسیلیس , فوق روان کننده