ارزیابی تاثیر مبدا بنه، وزن بنه و محلول پاشی برگی بر عملکرد کمی و کیفی زعفران (.Crocus sativus L)
Publish place: Saffron Agronomy and Technology، Vol: 6، Issue: 3
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 449
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SAFRON-6-3_001
تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1398
Abstract:
بنه مناسب و مدیریت عناصر غذایی، از مهمترین عوامل در بهبود تولید و کیفیت زعفران هستند. به منظور بررسی تاثیر وزن بنه و محلولپاشی برگی بر عملکرد کمی و کیفی گل دو توده زعفران ایرانی و اسپانیایی، آزمایشی در سالهای 95-1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به مرحله اجرا در آمد. مبدا بنه مادری زعفران (شامل بنه ایرانی و اسپانیایی)، وزن بنهها در سه سطح شامل کمتر از 8 گرم (بنه ریز)، 1/8 تا 15 گرم (بنه متوسط) و1/15 تا 23 گرم (بنه درشت) و محلولپاشی برگی کود کامل (فسفیت پتاسیم + بیومین) در دو سطح (محلولپاشی و عدم محلولپاشی) به ترتیب عوامل اول، دوم و سوم آزمایش در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج آزمایش، با افزایش وزن بنه جهت کاشت، تعداد گل، عملکرد گلتر و عملکرد کلاله + خامه خشک زعفران به طور معنیداری افزایش یافت، اما اثر محلول پاشی برگی بر شاخصهای ذکرشده معنیدار نبود. تعداد گل و عملکرد گل تر زعفران درنتیجه کاشت بنه های ایرانی، به ترتیب17، 13 و 14 درصد بیشتر از بنههای اسپانیایی بود. همچنین، عملکرد کلاله + خامه خشک حاصل از بنههای ایرانی در مقایسه با بنههای اسپانیایی تا 1/14 درصد افزایش یافت. با این وجود، غلظت پیکروکروسین در نتیجه کاشت بنههای اسپانیایی تا 8/3 درصد بیشتر از بنههای ایرانی بود. طبق نتایج این تحقیق، در کنار محلولپاشی بهینه عناصر غذایی، اهمیت سازگاری منشا بنه با شرایط محیطی محل کاشت مورد تاکید میباشد.
Keywords:
Authors
حسین صحابی
دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محسن جهان
دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا کوچکی
استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی نصیری محلاتی
استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد