ویژگی های روانسنجی پرسش نامه خوش بینی علمی مدرسه و ارتباط آن با خوش بینی علمی دانش آموز، خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت در میان دانش آموزان شهر اردبیل

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی پرسش نامه خوش بینی علمی مدرسه هوی و همکاران (2008) در بین دانش آموزان دوره متوسطه انجام گرفت. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه بود. نمونه مورد بررسی 350 دانش آموز (200 پسر و 150 دختر) بود که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه-ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش نامه خوش بینی علمی مدرسه، خوش بینی علمی دانش آموز، خودکارآمدی دانش آموز و انگیزه پیشرفت بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، تحلیل عاملی اکتشافی و ضریب همبستگی انجام شد. یافته ها: آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی کل مقیاس برابر با 94/0 و 93/0 به دست آمد که حاکی از پایایی مطلوب این مقیاس است. به منظور تعیین روایی واگرا، همبستگی این مقیاس با پرسش نامه های خوش بینی علمی دانش آموز و خودکارآمدی محاسبه شد (88/0 و 84/0) که حاکی از همبستگی مثبت و معنی دار بود. علاوه بر این ضریب همبستگی مقیاس خوش بینی مدرسه و مقیاس انگیزش پیشرفت برابر (93/0) به دست آمد که روایی همگرای مقیاس خوش بینی مدرسه را تایید می کند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی وجود سه خرده مقیاس خودکارآمدی جمعی، اعتماد به والدین و دانش آموزان و تاکید علمی را برای این مقیاس تایید کرده است. نتیجه گیری: مقیاس اندازه گیری خوش بینی علمی مدرسه را می توان به عنوان یک ابزار پایا و معتبر در موقعیت های آموزشی و پژوهشی به کار برد.

Keywords:

خوش بینی علمی مدرسه , پایایی , تحلیل عاملی , روایی