بررسی ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و تولید گاز تفاله گوجه فرنگی سیلو شده با تفاله چغندرقند یا تفاله خشک مرکبات

این پژوهش به­منظور بررسی ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و تولید گاز سیلاژ تفاله گوجه فرنگی سیلو شده با سطوح مختلف تفاله چغندرقند و تفاله خشک مرکبات در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) سیلاژ تفاله گوجه فرنگی فاقد افزودنی (شاهد)، 2) تیمار شاهد + 5 درصد تفاله چغندرقند، 3) تیمار شاهد + 10 درصد تفاله چغندرقند، 4) تیمار شاهد + 5 درصد تفاله خشک مرکبات و 5) تیمار شاهد + 10 درصد تفاله خشک مرکبات بودند. عمل سیلو کردن در کیسه­های پلاستیکی دولایه انجام گرفت. سیلوها بعد از 3، 7، 21 و 45 روز باز شدند. نتایج نشان داد که افزودن سطوح مختلف تفاله چغندرقند و تفاله خشک مرکبات تاثیر معنی­داری بر درصد ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و خاکستر خام داشت ( 05/0P<). با این حال، تیمارهای آزمایشی از نظر پروتئین خام اختلاف معنی­داری نداشتند ( 05/0پایداری هوازی سیلاژها را در مقایسه با تیمار شاهد بهبود بخشید ( 05/0P<). سیلاژهای داری سطح 10 درصد در مقایسه با سیلاژهای داری سطح 5 درصد افزودنی، در تمامی زمان­های پس از سیلو کردن از pH بالاتری برخوردار بودند. در بین تیمارهای آزمایشی از نظر پتانسیل و نرخ تولید گاز و سایر فراسنجه های تخمین زده شده (غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، ماده آلی قابل هضم و انرژی قابل متابولیسم) اختلافات معنی­داری وجود داشت ( 05/0P<). بین تیمارهای آزمایشی از نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی، اختلافات معنی داری وجود دارد (05/0P< ). نتایج نشان داد که افزودن سطح 10 درصد هر دو افزودنی باعث افزایش مقدار تولید توده میکروبی و کاهش بازده تولید گاز در تمامی زمان­ها پس از سیلو کردن شد. به نظر می­رسد افزودن تفاله چغندرقند و تفاله خشک مرکبات به سیلاژ تفاله گوجه فرنگی ضمن بهبود کیفیت سیلاژ، پتانسیل تغییر فرآیند تخمیری شکمبه را داشته و می­تواند موجب بهبود ارزش تغذیه­ای این فرآورده فرعی شود.

Keywords:

پایداری هوازی , پتانسیل تولید گاز , سیلاژ , قابلیت هضم