پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان بر اساس خودتنظیمی تحصیلی و سازگاری اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودتنظیمی تحصیلی و سازگاری اجتماعی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان ابتدایی است.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره ی دوم مقطع ابتدایی شهرستانگرگان است که با روش نمونهگیری تصادفی در دسترس به تعداد مساوی 50 نفر از هر پایه ی چهارم، پنجم و ششم انتخاب شدکه در کل 150 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سازگاری تحصیلی بیکر وسریاک (1984) با 24 گویه، سازگاری اجتماعی بل (1961) با 32 گویه و خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده (1392) با30 گویه است. روایی پرسشنامه ها در پژوهش های متعدد گذشته مورد بررسی و تائید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها با استفادهاز آلفای کرنباخ به ترتیب 0/71، 0/62 و 0/70 بدست آمد که نشان از پایایی بسیار خوب پرسشنامه دارد. جهت تجزیه و تحلیلداده ها از نرم افزار spss ورژن 23 در دو بخش تحلیل توصیفی (چولگی و کشیدگی) و تحلیل استنباطی (همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون مرحله ای) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رابطه ی معناداری بین سازگاری تحصیلی دانش آموزانبا خودتنظیمی تحصیلی (راهبرد حافظه، هدف گزینی، خودارزیابی، کمک خواهی، مسئولیت پذیری و سازماندهی) و سازگاریاجتماعی وجود دارد و از بین آنها راهبردحافظه کمترین و کمک خواهی بیشترین تاثیر را بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان دارد.

Keywords:

سازگاری تحصیلی , خودتنظیمی تحصیلی , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان