توجه به حکایات و آرایه های ادبی در تفاسیر قرآن کریم (مطالعه موردی: بررسی تفسیر سوره توبه کشف الاسرار میبدی)

در میان تفاسیر قرآن کریم تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی ارزشی والا و مقامی برتر دارد که همواره مورد توجه پژوهشگران بوده و است. میبدی یکی از پایه گذاران بزرگ تاویل قرآن است که توانسته در نوبت سوم تفسیر، با عدول از شیوه رایج تفسیر در صدد یافتن معانی باطنی قرآن برآید، بر اساس همین نکته، این تفسیر از جمله تفاسیری است که در ضمن برخورداری از زبانی شیرین و روان و سلیس در بردارنده نکات دقیق عرفانی و ادبی میباشد میبدی در نوبت سوم تاویل آیات در توجیه عرفانی، بعضی از آیات قرآن را بر مذاق عارفان تاویل نموده و برای تاویل از شگردهای ادبی استفاده کرده است مخصوصا اینکه در مواردی حکایتهایی از عارفان نامی و حکایتهای دوران پیامبران اکرم (ص) آورده و همچنین با آرایه های ادبی چون تشبیه کلام خود را آراسته استو گاهی نیز صرفا به مناجات پرداخته است. در این مقاله تفسیر نوبت سوم سوره توبه از جلد چهارم انتخاب شده و حکایتهایی که میبدی در تفسیر این سوره به کار برده بررسی شده است.

Keywords:

تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار , میبدی , سوره توبه , حکایت.