بیماری حاد بافت پیوندی علیه میزبان

مقدمه: یکی از مهم ترین عوارض پیوند سلول های بنیادی خون ساز، بیماری بافت پیوندی علیه میزبان می باشد که می تواند به دو صورت حاد و مزمن بروز کند و سبب بروز مشکلات چشمگیری در ادامه حیات و نیز کیفیت زندگی این بیماران گردد. هدف این مقاله معرفی جنبه های مختلف بیماری حاد بافت پیوندی علیه میزبان می باشد. مواد و رو شها: این مقاله از نوع مروری Review Article بوده و در تدوین آن از جستجو های اینترنتی در پایگاه های Sciencedirect، SID، googlescholar و کتابخانه ای در کتب و مقالات علمی منتشر شده در سال های 2000-2012 (1379-1391) استفاده شده است. یافته ها: بیماری حاد بافت پیوندی علیه میزبان غالبا 2 تا 4 هفته پس از پیوند ظاهر می شود و باعث تخریب (نکروز) سلول های سه عضو مهم پوست، کبد و دستگاه گوارش می شود. در کبد سلول های اپیتلیال مجاری صفراوی درگیر می شوند. از نظر بالینی مشخصات بیماری حاد بافت پیوندی علیه میزبان با ایجاد راش های پوستی، زردی و اسهال مشخص می شود. وقتی تخریب سلول های اپیتلیال وسیع باشد، لایه پوششی پوست و مجاری گوارشی جدا شده و بیماری کشنده خواهد بود. این مقاله به نحوه تشخیص، کنترل، درمان و پیامد های مهم ناشی از این بیماری پرداخته است.بحث و نتیجه گیری: علیرغم تعیین نوع آنتی ژن گلبول های سفید انسانی برای پیشگیری از بیماری حاد بافت پیوندی علیه میزبان، احتمال بروز این بیماری به جهت اختلاف در جایگاه های ژنی مجموعه سازگاری بافتی فرعی همچنان وجود دارد. پروفیلاکسی استاندارد بیماری بافت پیوندی علیه میزبان اساسا بر پایه تجویز دارو های تضعیف کننده یا سایر عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از پیوند می باشد و هر شکل از پروفیلاکسی این بیماری به خودی خود ممکن است بازگشت ایمنی را دچار اختلال کند و در نتیجه موجب بالا رفتن خطر مرگ در اثر عفونت شود. بنابراین، هدف نهایی درمان این بیماری باید بر کنترل موثر عوارض آن در راستای کاهش خطر و عود مجدد در نظر گرفته شود.