از نیازمداری تا اخلاق گرایی در تعاملات و ارتباطات پزشک و بیمار

انسان در زندگی بدون تعامل و ارتباط نمیتواند ادامه حیات دهد. عرصه پزشکی نیز یکی از عرصه های مهم زندگی انسان است. پزشکی ارتباطی است بین پزشک و بیمار. این پژوهش با محوریت آموزه های اسلامی به دنبال یافتن عناصری است که ارتباط پزشک با بیمار را از ارتباط نیازمدار خارج ساخته و رابطه ای اخلاق گرا میان پزشک و بیمار برقرار می سازد. نتایج این تحقیق حاکی است که آموزه های اسلامی عناصر نه گانه ای را برای ایجاد یک رابطه اخلاق گرا بین پزشک و بیمار توصیه کرده است: 1. رفتار شایسته با بیمار، 2. ایثار پزشک، 3. پرهیز از شتابزدگی در معاینه بیمار، 4. حاذق بودن، 5. احساس مسیولیت، 6. تلاش در تحصیل علوم و کسب مهارت و تشخیص بیماری، 7. تقوای پزشکی، 8. جلب رضایت بیمار و 9. اخذ رضایت آگاهانه.

Keywords:

رابطه پزشک با بیمار , اخلاق , آموزه های اسلامی