ارزیابی راهکارهای لازم جهت ارتقاء امنیت تفرجگاه های شهری کرمانشاه (نمونه موردی پارک شرقی طاقبستان)

فضاهای تفرجگاهی از مهم ترین عناصر منظر شهری به شمار میروند که نقش اصلی در حرکت شهروندان در شهر و ادراک آنها از محیط را فراهم می کند. راه رفتن فضاهای تفرجگاهی شکلی ابتدایی از تجربه کردن شهر را به ما می دهد که می تواند موجب تقویت رابطه اجتماعی و معنوی شهروندان تلقی گردد ولی اغلب به دلیل بی توجهی و تخصیص امکانات ناچیز و ناقص و عدم توجه به امنیت در سطح تفرجگاه ها و عدم آموزش و آگاهی مردم از قوانین حرکت پیاده ها حقوق واقعی خویش را نشناخته و گاهی از این حق محروممی شوند. بر این اساس ارتقای فضاهای شهری در جهت ایجاد محدوده هایی برای عابرین پیاده و امنیت آنان نیاز به تفکری نو برای سهم عابر پیاده دارد. و تفکر نوین نیازمند ساز و کارهای اجرایی و برنامه ریزی دقیق می باشد که تعادل میان طراحی فضاهای شهری، عابر پیاده و وسیله نقلیه را در مورد شهرها پدید آورد. در فضاهای شهری ایرانی وجود تفکرات نوین برای ارتقاء کیفیت فضاهای شهری که می تواند منشاء خلاقیت و نوآوری باشد متاسفانه جایگاهی ندارد؛ لذا در این پروژه سعی بر این است که با استفاده از مطالعات گستردهو استفاده روش توصیفی تحلیلی (پیمایشی) و با هدف کاربردی توسعه ای، در خصوص ارتقاء کیفیت فضاهای سبز شهری موثر واقع شود. جامعه آماری، جمعیت 10 سال به بالای شهر کرمانشاه که بر اساس سرشماری سال 1390 ، برابر با 731144 نفر، براساس فرمول کوکران 360 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد. که در این پژوهش یافته ها نشان داده اند؛ که مولفه های کیفیات فضای سبز در سطح نامناسبی قرار دارند و پارک شرقی در شهر کرمانشاه در جهت پاسخگویی به نیازهای شهروندان و توسعه شهری از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.

Keywords:

امنیت , تفرجگاه های شهری , فضاهای سبز , کیفیت فضاهای سبز شهری , پارک شرقی کرمانشاه.