تحلیل رابطه بین بعد خانوار و نحوه مالکیت مسکن در نقاط شهری استان قم

یکی از شاخص های مسکن نحوه تصرف واحد مسکونی است. پس از بررسی متون نظری و تجربی از میان 22 شاخص موثر در نحوه تصرف، شاخص بعد خانوار انتخاب گردیده است. هدف اصلی پژوهش پیش رو آزمون رابطه ی میان نحوه مالکیت مسکن و بعد خانوار در نقاط شهری استان قم طی سال های 1365 تا 1385 و تحلیل نتایج آن است. جهت تحقق این هدف از داده های سرشماری های عمومی نفوس و مسکن سال های 1365، 1375 و 1385 استفاده شده است. برای تحلیل داده های مذکور، از جداول فراوانی، جداول تقاطعی، رسم نمودار و آزمون نا پارامتری استقلال کای دو ( x2 ) استفاده شده است. در مجموع درصد تمامی نحوه های تصرف واحد مسکونی – به جز تصرف اجاره ای- کاهش یافته و در مقابل درصد خانوار هایی که به صورت اجاره ای ساکن هستند، با افزایش رو به رو است. بنا بر این انتظار می رود با گذشت زمان میزان سکونت اجاره ای تا آن جا افزایش خواهد یافت که از تصرف ملکی عرصه و اعیان بیشتر شده و به نحوه قالب تصرف واحد مسکونی در نقاط شهری استان قم تبدیل می شود. کای دو به دست آمده برای هر سه سال از حداقل کای دو بزرگتر است، یعنی بین بعد خانوار و نحوه تصرف در سال مورد نظر ارتباط وجود دارد و به عبارت دیگر بعد خانوار بر نحوه تصرف اثرگذار است. یعنی یکی از عوامل تاثیر گذار بر نحوه تصرف محل سکونت در نقاط شهری استان قم، بعد خانوار است. توجه به این امر در برنامه ریزی مسکن و برنامه ریزی جمعیتی می تواند راهگشا باشد

Keywords:

بعد خانوار , نحوه تصرف واحد مسکونی , نحوه تصرف محل سکونت , آزمون کای دو