دوچرخه گرایی و نقش آن در کاهش آلودگی هوای شهرها

شهرنشینی نیازمند فرهنگی است که به نسبت پیشرفت تکنولوژی ناگزیر از توسعه است، آنچه پیش روی شهرهاست تا حدودی قابل پیش بینی بوده و راهکارهای عملی برای برون رفت از بحران نیز مشخص است.دوچرخه سواری به عنوان راه حلی برای کاهش ترافیک شهرها و کاهش آلودگی هوای شهر پذیرفته شده است،اما آنچه مهم است فراهم آوردن زمینه استفاده شهروندان از دوچرخه است. در حال حاضر آنچه در مدیریت شهری مطرح است توجه به زیرساختهاست. دوچرخه گرایی مبحث جدیدی است که در پویش مردمی ترافیک شهر اصفهان مطرح شده در آن گرایش شهروندان به استفاده از دوچرخه مورد بحث قرار می گیرد.در این پژوهش سعی بر آن است تا دوچرخه گرایی و تاثیر آن در کاهش آلودگی شهر بررسی شود. این پژوهش بر اساس نظرسنجی انجام شده از 426 نفر و با روش مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی و با روش همبستگی انجام شد. با روشهای آمار توصیفی و استنباطی در نرمافزار SPSS2 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. ابتدا توصیف داده ها بر اساس متغیرهای طراحی شده در پرسشنامه به دست آمد و فراوانی هر متغیر مشخص شد. سپس با استفاده از آزمون کای دو و آزمونهای همبستگی پیرسون به سوالات گوناگون پژوهش پاسخ داده شد.

Keywords:

دوچرخه گرایی , دوچرخه و محیط زیست , آلودگی هوای شهری