نقش عوامل سازمانی و حقوقی بر افزایش دعاوی حقوقی مرتبط با بی مبالاتی معلمان تربیت بدنی

مطالعه ی حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر افزایش دعاوی حقوقی مرتبط با بی مبالاتی معلمان تربیت بدنی انجام گرفت. به این منظور جامعه ی آماری پژوهش را با تقسیم نمودن کشور به 5 منطقه غرب، شرق، شمال، جنوب و مرکز، از معلمان تربیت بدنی استان های کرمانشاه(غرب)، تهران(مرکز)، گیلان (شمال)، خراسان جنوبی (شرق)، و فارس (جنوب) در نظر گرفته شد. این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بود و ازنظر جمع آوری داده ها مطالعات میدانی محسوب می شد که از طریق پرسشنامه انجام گرفت. ابزار مورد استفاده یک پرسشنامه دو بخشی بود که در بخش اول مشخصات معلمان شامل: سن، جنسیت، مدرک تحصیلی، سابقه ی کار، رشته ی تحصیلی (تربیت بدنی یا غیرتربیت بدنی)و در بخش دوم، سوالات مربوط به عوامل موثر بر افزایش دعاوی مربوط به بی مبالاتی معلمان تربیت بدنی در 2 بعد شامل عوامل سازمانی و عوامل حقوقی که همگی براساس طیف 5 ارزشی لیکرت آورده شد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی خوشه ای بود و خوشه ها با توجه به موقعیت جغرافیایی انتخاب و تعداد اعضای نمونه 16 نفر انتخاب شده است. از آزمون کلموگروف - اسمیرنف برای بررسی نرمال بودن توزیع دادهها استفاده شد و سپس با استفاده از نرمافزار spss و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره فرضیات پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در تجزیه و تحلیل یافته ها بعد عوامل سازمانی و عوامل حقوقی مورد بررسی قرار گرفت، که به ترتیب عوامل سازمانی 0/79 وعوامل حقوقی با 0/73 بیشترین نقش را داشتند. یافته های تحقیق نشان داد که تشکیل پرونده های مربوط به بی مبالاتی معلمان تربیت بدنی روند رو به افزایشی را نشان می دهد، بنابراین پیشنهاد می شود که به منظور کاهش دعاوی حقوقی مربوط به بیمبالاتی معلمان تربیت بدنی، سازوکارهایی مبتنی بر عوامل فردی سازمانی و عوامل حقوقی مدنظر قرار گیرند.

Keywords:

دعاوی حقوقی , بی مبالاتی , معلمان تربیت بدنی , دلایل افزایش , عوامل موثر.