بررسی اثر روشهای مختلف تراکم آزمایشگاهی بر میزان قیر بهینه بتن آسفالتی

هدف اصلی تراکم مخلوط آسفالتی، افزایش چگالی و ایجاد فضای خالی مناسب می باشد که منجر به بهبود مشخصات مکانیکی (استحکام، روانی، مقاومت کششی و …) شده و همچنین مخلوطی با دوام (کاهش نفودپذیری در مقابل آب و هوا برای جلوگیری از پدیده عریان شدگی و پیر شدگی) رادر طول عمر بهره برداری روسازی فراهم کند. واقعیتی که تحت هر یک از روشهای تراکم آزمایشگاهی طرح اختلاط نهفته، این است که در نهایت، تراکم بدست آمده در روسازی آسفالتی محل را شبیه سازی نماید. تعیین گزینه صحیح برای متراکم نمودن مخلوطهای آسفالتی بگونه ای که بتواند اثر تراکم ماشین الاتی موجود در راهسازی را به شرایط آزمایشگاه شبیه سازی نماید، مستلزم صرف وقت و هزینه زیادی می باشد. از جمله روشهای تراکم آزمایشگاهی می توان به روشهای تراکم غلتکی، ضربه ای (مارشال) و چرخشی (ژیراتوری) اشاره نمود. هر یک از این روشهای تراکم مخلوطهای آزمایشگاهی، اثرات مخلتفی بر ویژگیهای مخلوط آسفالتی دارند. در این تحقیق، روشهای تراکم ضربه ای و چرخشی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. در روش تراکم ژیراتوری میزان قیر بهینه از دو روش طرح اختلاط روسازی ممتاز و مارشال (ASTM1559D) محاسبه گردید. پس از مقایسه روشهای مختلف تراکم، علت اختلاف میزان قیر بهینه مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید که با افزایش مرغوبیت مصالح سنگی اختلاف میزان قیر بهینه در روشهای مختلف به حداقل می رسد. در صورتی که مرغوبیت مصالح سنگی پایین باشد به دلیل شکستن مصالح سنگی در تراکم ضربه ای (روش مارشال) اختلاف میزان قیر بهینه در مقایسه با تراکم ژیراتوری (روش روسازی ممتاز) بیشتر می شود.

Keywords:

تعیین قیر بهینه , تراکم مارشال , تراکم ژیراتوری , طرح اختلاط روسازی ممتاز