اکسیداسیون گوگرد تحت شرایط مختلف رطوبتی و حرارتی و تاثیر آن بر قابلیت جذب عناصر غذایی در خاک غیر آهکی گیلان

طی دو آزمایش اثر دو سطح رطوبت 60٪ (M1) و 90 ٪ (M2) ظرفیت زراعی، دما و مدت زمان انکوبه خاک بر اکسایش چهار سطح گوگرد عنصری (S2=1000, S1=500, S0=0 و S3=2000 کیلوگرم بر هکتار) بررسی شد. در آزمایش اول خاک ها در 6 دوره (T5=180, T4=120, T3=90, T2=60, T1=30 و T6=270 روز) در دمای C°25 انکوبه شدند ولی در آزمایش دوم در دمای C°36 و در 3 دوره (T8=28, T7=14 و T9=42 روز) انکوبه شدند و در پایان هر دوره، از خاک درون هر ظرف نمونه گیری و پارامترهای Zn, Mn, Fe, P, pH و (-SO(4)(2 اندازه گیری شد. اثر اصلی گوگرد و اثر متقابل رطوبت و گوگرد بر فسفر قابل جذب و اثر متقابل رطوبت و مدت انکوبه کردن بر منگنز قابل جذب خاک معنی دار نبود، ولی بقیه اثرات اصلی و متقابل رطوبت، مدت انکوبه کردن و سطوح گوگرد بر تمام صفات اختلاف معنی دار داشت. افزایش رطوبت موجب افزایش Zn, Fe, P و (-SO(4)(2 و کاهش pH و Mn خاک شد. با مصرف گوگرد، pH محلول خاک کاهش ولی (-SO(4)(2 محلول و Zn, Fe و Mn قابل جذب افزایش نشان دادند. بیشترین میزان آهن، منگنز و روی قابل جذب خاک با مصرف 1000 کیلوگرم در هکتار گوگرد (S2) و بیشترین مقدار سولفات محلول با مصرف 2000 کیلوگرم در هکتار گوگرد حاصل شد. کمترین مقدار pH طی 120 روز حاصل شد و بیشترین (-SO(4)(2 مربوط به طولانی ترین مدت انکوبه کردن بود. تیمارهای (M(1)S(3 و(S(3)T(4 کمترین pH را داشتند.

Keywords:

پ هاش , سولفات , عناصر کم مصرف , فسفر , گوگرد