بررسی اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش گروهی بر علائم اختلال استرس پس آسیبی و خودکارآمدی دختران نوجوان

مقدمه و هدف: درمان PTSD از چالش انگیزترین موضوعات بالینی و بهداشت روانی است. با توجه به هزینه های متعدد ناشی از آن، بازبینی پیشینه تحقیق برای دستیابی به سودمندترین گزینه های درمانی ضروری بنظر میرسد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و باز پردازش گروهی بر علائم اختلال استرس پس آسیبی و خودکارآمدی بود مواد و روش ها: پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال 1397 بود. با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای به حجم 24 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزار جمع آوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه می سی سی پی و خودکارآمدی بود. داده های پژوهش با استفاده از 22-SPSS و با کمک روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در کاهش علائم اختلال استرس پس آسیبی و مولفه های آن (خاطرات رخنه کننده، مشکل در ارتباطات بین فردی، ناتوانی در کنترل عاطفی و افسردگی) تفاوت معناداری وجود دارد ( 0 / 05 خودکارآمدی دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد 0 / 5

خودکارآمدی است؛ لذا می توان از حساسیت زدایی با حرکات چشم در مراکز درمانی به صورت جدی تری استفاده نمود.

Keywords:

حساسیت زدایی با حرکات چشم و باز پردازش گروهی , اختلال استرس پس آسیبی , خودکارآمدی , دانش آموز , دختر