بررسی تاثیر محدودیت غذایی در سنین اولیه ورشد جبرانی متعاقب آن بر عملکرد جوجه ھای گوشتی

به منظور مقایسه تاثیر دو روش متفاوت محرومیت غذایی در سنین اولیه و رشد جبرانی متعاقب آن بر روی میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی، آزمایشی با 066 قطعه جوجه یک روزه آربورآکرز در قالب 3 تیمار با 4 تکرار و 06 جوجه در هرتکرار به انجام رسید. تیمارهای آزمایشی شامل محرومیت یک روز در میان از سن 8 تا 18 روزگی، محرومیت غذایی 06 درصدی از سن 00 تا 30 روزگی بود که با یک گروه شاهد بدون محرومیت مقایسه شد. تا سن 40 روزگی هر هفته وزن تمام جوجه ها، میزان دان مصرفی، تعداد، سن و وزن تلفات ثبت گردید. میزان افزایش وزن روزانه برای هر قطعه و ضریب تبدیل غذایی برحسب روز مرغ محاسبه گردید. برا ساس نتایج بد ست آ مده در ارتباط با میانگین وزن ا فزوده و م یانگین ا فزایش وزن روزا نه می توان چنین ا ستنباط کرد که بهترین سن ار سال جوجه ها به کشتارگاه در صورتی که محدودیت غذایی اعمال نشود، سن 30 روزگی بوده و در صورت اجرای برنامه یک روز در میان، 40 روزگی می با شد. چنان چه پیش بینی می کنیم و ضعیت بازار ما را مجبور خوا هد کرد مدت طولانی تری جوجه ها را در سالن نگهداری کنیم، بهتر است برنامه 06 محدودیت را اجرا کنیم.به طور کلی نتایج ا ین پژوهش نشان مید هد که محدودیت غذایی می توا ند عمل کرد رشد جو جه های گو شتی را تحت تاثیر قرار د هد ولی برا ساس استراتژی مدیریتی می توان روشهای متفاوت محدودیت غذایی را بکار بست. در صورتی که هدف کاهش ضریب تبدیل غذایی باشد استفاده از محدودیت یک روز در میان توصیه می گردد.

Keywords:

محدودیت غذایی , رشد جبرانی , جوجه های گوشتی , میانگین افزایش وزن روزانه , ضریب تبدیل غذایی