بررسی ارتباط بین خودگویی های منفی،مهارتهای ارتباطی و احساس تنهایی در گرایش به جنس مخالف

سابقه و هدف: در جامعه ما گسترش روابط دوستی دختران و پسران، به عنوان رفتاری فرهنگی و اجتماعی، پدیدهنسبتا جدیدی است که در سال های اخیر ابعاد تازه ای یافته است. نتایج برخی از پژوهش ها حاکی از آن است که تغییر ارزش ها و سبک زندگی نوجوانان و جوانان در بروز این پدیده نقش مهمی ایفا می نماید. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین خودگویی های منفی،مهارتهای ارتباطی و احساس تنهایی در گرایش به جنس مخالف در دانشجویان می باشد. مواد و روشها: در یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی، نمونه ای متشکل از 150 نفر دانشجوی پسر و دختر از رشته های مختلف دانشگاه پیام نور به روش نمونه گیری تصادفی انجام شد.شرکت کنندگان به پرسشنامه خودگویی((ST، مهارتهای ارتباطی جرابک، احساس تنهایی ucla پاسخ دادند. داده ها بر اساس روش رگرسیون با کمک نرم افزار آماری SPSS تحلیل و پردازش شدند. یافته ها:الف). بین خودگویی منفی و احساس تنهایی در گرایش به جنس مخالف در دانشجویان رابطه معناداری وجود داشت. ب). بین خودگویی های منفی و مهارت های ارتباطی در گرایش به جنس مخالف در دانشجویان رابطه معناداری وجود نداشت. ج). که بین مهارت های ارتباطی و احساس تنهایی در گرایش به جنس مخالف در دانشجویان رابطه منفی و معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: چنانچه دانشجویان نتوانند از مهارتهای ارتباطی مناسب در تعامل با همتایان یا افراد خانواده خود استفاده کنند، دچار محرومیت عاطفی و هیجانی و از جمله احساس تنهایی شده و ممکن است این احساس کمبود آنها را به سمت گرایش به جنس مخالف سوق دهدکه شیوع این رفتارها بویژه در میان نوجوانان پیامدهای جبران ناپذیری را در جامعه به همراه خواهد داشت.

Keywords:

خودگویی های منفی , مهارتهای ارتباطی , احساس تنهایی , گرایش به جنس مخالف.