بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجانمدار در کاهش تعارض و دلزدگی زناشویی زوجین دارای عضو معتاد در فرآیند درمان اعتیاد

هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش تعارض و دلزدگی زناشویی زوجین دارای عضو معتاد در فرآیند درمان اعتیاد بود. طرح تحقیق حاضر از شبه آزمایشی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و استفاده از پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش زوجین دارای عضو معتاد مراجعه کننده به یک کلینیک ترک اعتیاد در شهر اصفهان (کلینیک ترک اعتیاد صبا) است. در این پژوهش، 15 نفر بهعنوان حجم نمونه برای گروه کنترل و 15 نفر به عنوان حجم نمونه برای گروه آزمایش به طور در دسترس انتخاب شدند. بدین منظور 30 نفر از زوجین دارای عضو معتاد مراجعه کننده به کلینیک ترک اعتیاد در شهر اصفهان به روش نمونه گیری در دسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شد و پس از ارزیابی اولیه، به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. در این پژوهش برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه تعارض زناشویی کانزاس و پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده توسط نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که روش زوج درمانی هیجان مدار بر تعارض زناشویی تاثیر معنادار دارد و باعث کاهش ان میشود. همچنین روش زوج درمانی هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی و ابعاد از پا افتادگی عاطفی و روانی زوجین دلزدگی تاثیر معنادار دارد و باعث کاهش ان میشود.

Keywords:

هیجان , زوج درمانی , تعارض زناشویی , دلزدگی زناشویی , معتاد.