تعیین اثربخشی آموزش مداخله مبتنی بر آموزش مثبت بر شادکامی، امید به زندگی و رضایت اززندگی معلمان بازنشسته سالمند شهر اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تعیین اثربخشی مداخله مبتنی بر آموزش مثبت بر مثبت نگری، شادکامی، امید به زندگی ورضایت از زندگی معلمان بازنشسته سالمند شهر اهواز انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش معلمان بازنشسته سالمند شهر اهواز بودند. تعداد 40 نفر از این معلمان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه 20 نفری )گروه آزمایش و گروه گواه( قرار داده شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه امید میلر و پاورز و پرسشنامه رضایت از زندگی بودند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیریMANOVA با استفاده از نسخه 20 نرم افزار آماریSPSSتحلیل شد. یافته ها نشان داد آموزش مثبت بر شادکامی، امید به زندگی و رضایت از زندگی معلمان بازنشسته شهر اهواز تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش مثبت , شادکامی , امید به زندگی , رضایت از زندگی