بررسی اصول و معیارهای برنامه ریزی فضای سبز شهری

افزایش سریع جمعیت شهرهای ایران به خصوص شهرهای بزرگ موجب افزایش تقاضا برای خدمات و رفاه اجتماعی شده است. و این امر به دلیل نبود نظام مدون و دقیق برنامه ریزی در اکثر شهرهای ایران مشکلات فراوانی را به وجود آورده است،که از مهمترین آنها کاهش سرانه خدمات فضاهای سبز شهری می باشد . مکان های سبز یکی از کاربری های اساسی است که تخصیص فضا به این کاربری از موضوعات مهم برنامه ریزان و برنامه ریزی شهری می باشد. به دلیل حساسیت این کاربری و ارتباط مستقیم آن با خانواده ها، نحوه تخصیص فضا برای این کاربری، از اهمیت زیادی برخوردار است. مطالعات بر اساس تحلیلی و توصیفی و با تاکید بر جنبه کاربردی آن، سعی در ارائه الگوی مناسب توزیع بهینه ی فضای سبز منطقه بر اساس ضوابط مکان یابی و نیازهای جمعیتی دارد. در این راستا برای جبران کمبود در زمینه زیست محیطی، باید ارزش های زمین منطقه برای ایجاد فضای سبز، مورد ارزش یابی قرار گیرد، برای این منظور باید از معیارهای نزدیکی به مراکز مسکونی، به مراکز آموزشی، فرهنگی، تجاری، بهداشتی و تاسیسات و تجهیزات شهری استفاده شود.

Keywords:

اصول و معیار , طراحی , برنامه ریزی , فضای سبز شهری , توسعه پایدار.