پیش بینی رضایت شغلی بر اساس توانمندسازی روانشناختی در معلمان مقطع متوسطه اول شهر اصفهان

پژوهش حاضر باهدف پیشبینی رضایت شغلی بر اساس توانمندسازی روانشناختی در معلمان مقطع متوسطه اول شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه معلمان مقطع متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ تشکیل دادند که ۸۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه توانمندسازی شناختی اسپریتزر و میشرا و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل آماری از آزمون ضریب همبستگی استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد .(p<۰/۰۵) لذا نتیجه گرفته میشود هرچقدر توانمندسازی روانشناختی بیشتر باشد، به همان میزان رضایت شغلی نیز بیشتر میشود و بالعکس با کاهش توانمندسازی روانشناختی، رضایت شغلی نیز کاهش می یابد.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , رضایت شغلی , معلمان