رابطه ساده و چند گانه خودپنداره و خودتنظیمی با انگیزش تحصیلی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ساده و چندگانه خودپنداره و خودتنظیمی با انگیزش تحصیلی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول شهرستان سمنان در سال 98-97 بود که 400 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از 10 مدرسه شهرستان سمنان انتخاب شدند. به منظور تعیین رابطه ساده و چندگانه متغیرهای پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. در این پژوهش از پرسشنامه خود پنداره تحصیلی یس یسن چن(2004) 1، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و پرسشنامه انگیزش تحصیلی(AMS)والراند استفاده شده است. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین خودپنداره تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی با انگیزش تحصیلی به ترتیب 0.391 و 0.389 همبستگی وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که هر دو متغیر پیش بین سهم معنی داری در انگیزش تحصیلی دارند. ضریب بتا برای متغیر خودپنداره تحصیلی برابر با 0.283 و برای متغیر خودتنظیمی تحصیلی برابر با 0.243 به دست آمد. در نهایت بر اساس نتایج حاصله پیشنهاد می شود به منظور افزایش انگیزش تحصیلی دانش آموزان برنامه ریزی لازم به منظور بهبود خودپنداره تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در نظر گرفته شود.

Keywords:

خودپنداره تحصیلی , خود تنظیمی تحصیلی , انگیزش تحصیلی.