بررسی و مقایسه اثر مواد افزودنی دزوسیل و میکروسیلیس بر پل های بتنی راه آهن

تراورس بتنی به علت مقاومت بیشتر و مزایای دیگر در برابر سایر تراورسها بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد. یکی از عیوب مشاهده شده در این نوع تراورسها، ایجاد ترک طولی قبل و در هنگام بهره برداری است که معمولا در رویه تراورس از محل رول پلاکها شروع و به سمت ناحیه وسط و کناره تراورس امتداد می یابد. این ترکها می تواند به علت فشار اضافی درون رولپلاکهای تراورس، ناشی از یخ زدگی آب درون رولپلاک، وجود ذرات ریز سنگدانه در هنگام بستن پیچ رولپلاک باشد. که سبب افزایش هزینه و کاهش ایمنی میگردد.با توجه به نیازهای جدید و رشد تکنولوژی در چند دهه اخیر، نیاز به بهبود کیفیت سازه های بتنی بیش از پیش احساس میگردد. یکی از پرکاربردترین روشها در این راستا، استفاده از مواد افزودنی جهت ارتقا قابلیتهای مختلف بتن میباشد. دزوسیل و میکروسیلیس از پرکاربردترین مواد افزودنی می-باشند. بدین منظور در این پژوهش تعداد 63 نمونه مکعبی 51 سانتیمتر در آزمایشگاه در سه حالت شاهد،7 درصد ژلمیکروسیلیس و با 6 درصد دزوسیل ساخته شد و مقاومت فشاری و نفوذپذیری نمونه ها در سه حالت مورد بررسی قرار گرفت.با آزمایشهای انجام شده مشخص شد که بتن 7 روزه با ژل میکروسیلیس دزوسیل به ترتیب %51 و %6، 82 روزه %51 و %7 افزایش مقاومت فشاری نسبت به شاهد را نشان میدهد. همچنین بتن 7 روزه با ژلمیکروسیلیس و دزوسیل به ترتیب %11 و %15، 82 روزه %62 و %65کاهش نفوذپذیری نسبت به شاهد نشان داد. که بخوبی قادر به برآورد نیازهای مهندسین مربوطه میباشد.

Keywords:

پل , دزوسیل , میکروسیلیس , مقاومت فشاری , نفوذپذیری