راهبرد های آموزش شناختی در بالا بردن سطح کیفی محیط های یادگیری

در دهه های اخیر رشد آگاهی های جامعه نسبت به آموزش و محیط های آموزشی سبب شده تا با نگاهی عمیق و متفاوت از گذشته به موضوع طراحی مدرسه پرداخته شود و تجربیات آموزشی مطرح شده در دنیا نیز مورد توجه و استفاده قرار گیرد. معماری مدارس وابسته به فلسفه آموزشی آن است، از این جهت است که شیوه های نوین آموزشی خواستگاه فضاهایی در خورخود می باشند. روش های نوین تدریس همچون روش تدریس مغز محور ، روش تدریس شناختی و فراشناختی ، روش های تدریس ساختگرایی و یادگیری از طریق همیاری دیگر نمی توانند در قالب قبلی معماری که همان کلاس – راهرو بود جای بگیرند. لذا در راستای توسعه سیستم و برنامه آموزشی مدارس، الگوهای محیطی نیز باید تکامل یابد. در این مقاله با معرفی شیوه آموزش شناختی به عنوان یکی از روشهای آموزشی و تربیتی مبتنی بر روانشناسی شناختی که به مطالعه نحوه ادراک، یادگیری، یادسپاری و تفکر افراد می پردازد، همچنین با معرفی ویژگی های محیطی مدرسه شناختی و سیاست های بیان شده در آن با هدف پاسخگویی به نیاز های نسل امروز جامعه دانش آموزی در راستای ارتقائ آن می پردازد. سوال مطرح شده در اینجا این است که چگونه میتوان شاهد تاثیرات علمی و عملی در مباحث آموزشی با استفاده از شیوه های نوین از جمله آموزش شناختی بود روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی – تطبیقی بوده است، در این رابطه مختصات معماری و محیطی شیوه آموزشی مطرح شده، مطالعه و بررسی گشته و در نهایت با بیان اطلاعات به دست آمده تاثیر پذیری دانش آموزان از محیط منطبق با رویکرد تعریف شده با آن مطرح شده است.

Keywords:

آموزش شناختی , محیط های یادگیری , راهبردها