لزوم تبیین مولفه های کنترل کیفیت در فضای معماری

متاسفانه با گسترش کمی ساخت ساختمان ها ، بعد کیفیت این حوزه دچار بی توجهی شده است. بخش قابل توجهی از وضعیت نامطلوب معماری در مقیاس جهانی و هم در معماری معاصر ایران به طور خاص به همین عدم کیفیت فضا مربوط می شود. فضای معماری، فضای شکل گیری زندگی انسان هاست. در شرایطی که یک محصول در مقیاس خرد، با تعدادی از انسان ها مواجه است، معماری در مقیاسی به مراتب کلان تر در کیفیت زندگی انسان ها سهم بسزا دارد، و دستیابی به زندگی مطلوب در بستر یک معماری و شهر با کیفیت شکل می گیرد. هدف از نوشتار حاضر، طرح مساله ی کیفیت فضای معماری و توجه به جنبه های مختلف این مساله و ارزیابی مولفه هایی است که در این نوشتار بدان پرداخته شده است. در این مطالعه تبیین آیتم هایی برای سنجش کیفیت فضا به عنوان یک ضرورت پذیرفته شده، تا راهگشای بحث کنترل کیفیت به صورت مدون در عرصه ی عمل باشد. فرایند موردبررسی در این مقاله، مطالعه، استنتاج و استخراج اصولی کلی است که بایستی به صورت فهرستی جهت سنجش میزان کیفیت فضا تدوین گردد. تحقیق حاضر به لحاظ ماهیت، توصیفی- تجربی و به لحاظ زمانی، آیند ه نگر و به لحاظ هدف، کاربردی محسوب می شود. اگر برای یک کارخانه چک لیستی جهت تایید کنترل محصول ارائه شده موجود است، پیشنهاد تهیه ی چنین نمودارهایی البته به شیوه ای متفاوت برای هر فضای معماری به صورت مستقل، مطلبی است که این نوشتار به دنبال آن بوده است. آنچه در این مجال آمده تبیین و مروری بر نظریات ارائه شده در باب کنترل کیفیت فضا و در ادامه ارائه مولفه ها، شاخص ها و معیاره هایی جهت کنترل کیفیت در فضای معماری است، که به طور قطع با بهاء دادن به موضوع کنترل کیفیت به صورت مدون و از مکانیزم ها اجرایی و قانونی، فضاهای معماری با کیفیتی مطلوب تر و مقبول تر ارائه خواهند شد

Keywords:

کیفیت , کنترل کیفیت , کیفیت زندگی , فضای معماری