تاثیر تمرین طناب زنی بر توان هوازی دانش آموزان پسر ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر تمرین طناب زنی بر توان هوازی دانش آموزان پسر ابتدایی پسرغیرورزشکار 10-11 ساله شهر بابل انجام شد. آزمودنیهای تحقیق، 28 نفر از دانش آموزان پسر غیر ورزشکار (سن(سال): 11/2 ±0/58، قد(سانتی متر): 150/7 ±7/30 ، وزن(کیلوگرم):(55/41±7/87 بودند که داوطلبانه با محقق همکاری کردند. دانش آموزان پس از آشنایی کامل با چگونگی اجرای طرح پژوهش، به طور تصادفی به دو گروه 14 نفره کنترل و تمرین طناب زنی تقسیم شدند. قبل از انجام تمرین اندازه گیریهای قد، وزن و ضخامت چربی زیر پوستی 3 نقطه ای (سینه، شکم و ران)، انجام گرفت. سپس در یک جلسه، آزمون 540 متر قبل از شروع دوره تمرین اجرا شد. بعد از آشنایی آزمودنیها با نحوه انجام کار، برنامه تمرینی طناب زنی به مدت 8 هفته شروع شد. هر هفته شامل دو جلسه تمرین به مدت 45 دقیقه بود که شامل10 دقیقه گرم کردن، 30 دقیقه تمرین اصلی و 5 دقیقه سرد کردن و هر جلسه هم به 2 قسمت تمرین 15 دقیقهای با دوره استراحتی یک دقیقهای بین آنها و هر 15 دقیقه به 3 ست 5 دقیقه ای با 90 ثانیه تمرین و 30 ثانیه استرحت تقسیم شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه بین گروه ها از آزمون تی مستقل و مقایسات درون گروهی از آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها نشان داد که زمان دویدن آزمون 540 متر در دانش آموزان غیر ورزشکار پس از 8 هفته تمرین کاهش معنادار داشت(P≤). 0/05بنابراین میتوان نتیجه گرفت که احتمالا تمرین طناب زنی میتواند به عنوان جایگزین مناسبی برای دویدن هوازی تناوبی در مدارس به کار گرفته شود.

تاثیر تمرین طناب زنی بر توان هوازی دانش آموزان پسر ابتدایی Keywords:

طناب زنی , نوان هوازی , دانش آموزان