Land management, environmental management and healthy communities

فرایند آمایش سرزمین، تمهیداتی است برای بهره برداری بهینه از سرزمین با در نظر گرفتن اصل حفاظت اکولوژیکی . در این پژوهش، آمایش سرزمین به صورت کلی مورد بررسی قرار گرفته و میتواند هر نوع استفادهای را برای هر بخش از سرزمین با توجه با قابلیت های آن نشان دهد . از آنجایی که سرزمین یک منبع محدود و آسیب پذیر بوده و استفاده از آن باید با مدیریت درست و منطقی سازماندهی شود، شناخت تنگناها و توان محیطی از ضرورت های طرح های آمایش سرزمین می باشد . به منظور جلوگیری از مسائلی از جمله بحران محیط زیست، فرسایش، تخریب خاک، افزایش جمعیت و … تدوین طرح های آمایش سرزمین به منظور نیل به اهداف استراتژی های جامع توسعه ملی بوده است . بقای موجودیت کشور در گرو امنیت ملی است و این مسئله نیز به توانایی حکومت در حفظ تمامیت ارضی، وحدت ملی، توسعه متوازن منطقه ای و رضایت شهروندان بستگی دارد . در این میان یکی از مهمترین عواملی که امنیت ملی یک کشور را مورد تهدید قرار می دهد وجود نابرابری های فضایی بین مناطق مختلف جغرافیایی آن کشور به ویژه بین مناطق پیرامونی مرکز حکومت است . آمایش سرزمین پاسخی هوشمندانه به این ضرورت در حفظ امنیت پایدار در مناطق مختلف جغرافیایی کشور است . پیوند میان مقوله ی آمایش سرزمین و نقشی که در جلوگیری از تخریب محیط زیست ایران دارد، قابل تعمق است . این پژوهش با روش تحلیلی - توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی نقش آمایش سرزمین در جلوگیری از تهدیدات زیست محیطی پرداخته شود یکی از مهمترین و پیچیده ترین تحولات اجتماعی در نیم قرن اخیر، توسعه شهرنشینی و یکی از ضروری ترین عوامل ملازم توسعه شهرنشینی توجه به بحث توسعه پایدار شهری قلمداد می شود . توسعه پایدار در حقیقت ایجاد تعادل میان توسعه، اجتماع، اقتصاد و مهمتر از همه محیط زیست است . از آنجا که یونسکو، آموزش را آغاز توسعه برشمرده می توان کفت تعلیم و تربیت مهمترین عامل موثر در دگرگونی طرز نگرش و رفتار بشری است که در مسیر رشد اقتصادی، بهبود کیفیت زندگی، ایجاد دانش و مهارت، تامین فرصتهای شغلی و افزایش تولید جامعه به کار گرفته می شود . برنامه ریزی جهت آموزش شهری و شهروندی به منظور حرکت لز وضع موجود شهر و شهروندان به سمت وضعیت مطلوب، مستلزم تدوین برنامه های تدریجی است . رشد و توسعه مطلوب شهری به تغییرات و دگرگونی هایی نیاز دارد تا در جهت تحرک پذیری و مشارکت پذیری شهروندان گام بردارد . آموزش های زیست محیطی شهروندی باید در سه سطح کودکان، محطلان و سپس تمامی آحاد جامعه صورت گیرد . همچنین در جهت توسعه مطلوب آموزش های شهروندی باید از شیوه هایی استفاده کرد که مقبولیت اجتماعی با تاکید بر پیشرفت برنامه های آموزشی همراه با تغییرات مثبت توام بوده و به طور همزمان با معیارهای اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی همخوانی و سازگاری داشته باشد .

Keywords:

آمایش سرزمین , تهدیدات زیست محیطی , سازماندهی فضا , ایران , توسعه شهری , توسعه پایدار , آموزش شهروندی , محیط زیست