مقایسه اثربخشی یادگیری سنتی و مشارکتی بر سطح انگیزش درونی دانش آموزان ابتدایی در درس تربیت بدنی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی و سنتی (انفرادی) بر انگیزش درونی دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. به همین منظور، ابتدا دانش آموزان دو کلاس ششم دبستان پسرانه ( 67 نفر) با استفاده از نمونه های در دسترس انتخاب شده و سپس به شیوه کاملا تصادفی در دو گروه یادگیری مشارکتی و سنتی قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه انگیزش درونی ایولی و همکاران ( 1991 ) را قبل و بعد از 16 جلسه آموزش بر طبق گروه تمرینی تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد انگیزش درونی در روش یادگیری مشارکتی به طور معناداری از روش یادگیری سنتی بیشتر است ( P≤0/05 ). با توجه به نتایج پژوهش، می توان عنوان نمود که معلمان و مربیان تربیت بدنی می توانند از روش یادگیری مشارکتی در برنامه ریزی های آموزشی خود به منظور برای افزایش سطح انگیزش درونی دانش آموزان در فعالیت های ورزشی بهره ببرند.

Keywords:

یادگیری سنتی , یادگیری مشارکتی , انگیزش درونی , دانش آموزان