مقایسه اثربخشی روش آموزش سنتی و تلفیقی تربیت بدنی بر سطح انگیزش درونی دانش آموزان

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر مقایسه اثربخشی روش آموزش سنتی و تلفیقی درس تربیت بدنی با سایر دروس بر سطح انگیزش درونی دانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی بود. بدین منظور، ابتدا دانش آموزان دو کلاس ششم از یک دبستان پسرانه ( 58 نفر) با استفاده از نمونه های در دسترس انتخاب شده و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه آموزش تلفیقی و سنتی قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه انگیزش درونی ایولی و همکاران ( 1991 ) را قبل و بعد از 12 جلسه آموزش بر طبق گروه تمرینی تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد انگیزش درونی دانش آموزان در روش آموزش تلفیقی به طور معناداری از روش آموزش سنتی بیشتر است ( P≤0/05 .) با توجه به نتایج پژوهش، میتوان عنوان نمود که معلمان و مربیان تربیت بدنی می توانند به منظور برای افزایش سطح انگیزش درونی دانش آموزان در فعالیت های ورزشی، از روش آموزش تلفیقی بهره ببرند.

Keywords:

آموزش سنتی , آموزش تلفیقی , انگیزش درونی , دانش آموزان