کدام مهارت های حل مسئله در پیش بینی سازگار زناشویی در دانشجویان زن متاهل نقش مهم تری دارند

سنگ بنای خانواده، ازداج است. با شروع ازدواج و ایجاد رابطه ی زناشویی، سازگاری زناشویی به متغیری مهم در رابطه با کیفیت ازدواج بدل می شود. سازگاری زناشویی، وضعیتی است که در آن زن و شوهر در بیشتر مواقع احساسی ناشی از خوشبختی و رضایت از همدیگر دارند. روابط رضایت بخش در بین زوجین از طریق علاقه ی متقابل، میزان مراقبت از همدیگر و پذیرش و تفاهم یکدیگر قابل سنجش است. در واقع رضایت زناشویی یک ارزیابی کلی از وضع ارتباط، ارایه می دهد. یکی از رایج ترین مفاهیم برای تعیین و نشان دادن میزان شادی و میزان پایداری رابطه، رضایت و سازگاری زناشویی است. سازگاری زناشویی به صورت خودکار ایحاد نشده و به وجود آمدن آن نیاز به تلاش زوجین دارد. معمولا سال اول ازدواج از نظر سازگاری بسیار ناپایدار بوده و بیشترین خطر را برای ناسازگاری و طلاق دارد. سازگاری رضایت بخش فرد با موقعیت های اجتماعی عمده ی زندگی به طور مسقیم با میزان ارضای همه ی نیازهای اساسی مرتبط است. نیازها و ارضای آن ها به خصوص به ادراک افراد بستگی دارد که با توجه به سن و جنس، استعدادهای ارثی، فرهنگ، طبقه ی اجتماعی، شغل، محل جغرافیایی، تعلیم و تربیت، تجارب و سازگاری های زندگش اشخاص دیگر در محیط فرد، تغییر پیدا می کند (داوودی و همکاران، 1391). بنابراین، این پژوهش بررسی می کند که کدام یک از مهارت های حل مسئله در پیش بینی سازگاری زناشویی در دانشجویان زن متاهل نقش مهم تری دارند