بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مبتنی بر ذهنآگاهی برای مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و بررسی اثربخشی آن بر مولفه های تعامل مادر-کودک

فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی یکی از جدیدترین کاربردهای ذهن آگاهی است که با تکیه بر اصول ذهن آگاهی از جمله پذیرش، در تلاش است فرایند فرزندپروی را برای والدین تهسیل نماید. از این رو، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه آموزش فرزندپروری مبتنی برذهن آگاهی بر رابطه مادر- کودکمبتلا به اوتیسم است. روش پژوهشحاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم 3 تا 6 ساله شهرستان های استان تهران در سال تحصیلی 1397-98 تشکیل می دهند که از این میان، 20 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش 12 نفر و کنترل 8 نفر جایگزین شدند. داده های آماری با استفاده از مقیاس ارزیابی رابطه مادر-کودک راس گردآوری و با روش اندازه گیری های مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به افزایش معنیدار مولفه پذیرش کودک مبتلابه اوتیسم و کاهش معنی دار مولفه های طرد و حمایت افراطی از کودک مبتلا به اوتیسم از سوی مادران این کودکان شده اما تاثیر معنی داری بر مولفه سهل گیری نداشته است.

Keywords:

فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی , مادران , کودکان اوتیسم.