اثر بخشی درمان پذیرش مبتنی بر تعهد بر امید به زندگی در سالمندان ساکن در خانه سالمندان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان پذیرش مبتنی بر تعهد گروهی بر امید به زندگی در سالمندان استان تهران بود. روش کار: در یک طرح شبه آزمایشی، یک کار آزمایی کنترل شده تصادفی با سنجش در خط پایه، پس از مداخله و پیگیری با گروه کنترل انجام گرفت. تعداد 24 نفر از سالمندان حاضر در مراکز سالمندان استان تهران که در سال 1397 در این آزمایشگاه بستری بودند تشکیل داده بودند و ملاک های ورود را دارا بودند انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش (n=12؛ تحت درمان پذیرش مبتنی بر تعهد طی 8 جلسه گروهی یک بار در هفته ) و گروه کنترل (n=12) گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه امید به زندگی را در سه مرحله خط پایه، پس از مداخله و پیگیری تکمیل کردند. یافته ها: یافته ها نشان داد که از لحاظ افزایش امید به زندگی در سالمندان تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری 2 ماهه وجود دارد (p<0/001). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش مبتنی بر تعهد در افزایش امید به زندگی در سالمندان موثر می باشد. لذا به کارگیری این روش حمایتی، می تواند به عنوان یک روش موثر، به منظور توانمندسازی آنان بکار گرفته شود.

Keywords:

امید به زندگی , سالمندان , درمان پذیرش مبتنی بر تعهد