پیش بینی بلوغ اجتماعی بر اساس خودشناسی انسجامی و تمایز یافتگی خود در زنان خانه دار

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی بلوغ اجتماعی بر اساس خودشناسی انسجامی و تمایز یافتگی خود در زنان خانه دار منطقه 9 شهر شیراز بود. پژوهش حاضر با روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان خانه دار منطقه 9 شهر شیراز در رده سنی 20 تا 45 سال بود که تعداد 140 نفر از آنها با استفاده از شیوه نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش پرسشنامه بلوغ اجتماعی رائو، پرسشنامه خودشناسی انسجامی قربانی و همکاران و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکیان مورد استفاه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تمامی خرده مقیاس های خودشناسی انسجامی و خرده مقیاس های تمایزیافتگی خود با بلوغ اجتماعی زنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و می توانند تغییرات بلوغ اجتماعی زنان را پیش بینی کنند. این یافته ها تلویحات کاربردی و پژوهشی مهمی در زمینه بلوغ اجتماعی زنان دارد که پیشنهاد می شود بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

Keywords:

بلوغ اجتماعی , خودشناسی انسجامی , تمایز یافتگی خود , زنان خانه دار